Top 10 Meest Voorkomende Soorten Eikenbomen

Volwassen eikenbomen zijn doorgaans grote schaduwrijke bomen, die in de herfst hun prachtig gekleurde rode en bruine bladeren laten vallen om in het voorjaar weer van voor af aan groen te worden.

Ze staan natuurlijk ook bekend om hun vruchten, de eikels, die je volop in het najaar rondom dit soort bomen aantreft.

Maar wist je ook dat er wereldwijd een heleboel verschillende soorten eikenbomen bestaan? In de onderstaande top 10 maak je kennis met de soorten die het meest voorkomen.

1. Zomereik (Quercus macrocarpa)

De takkenstructuur van een zomereik is vrij ongebruikelijk. Dit zorgt er mede voor dat je deze boom in de natuur vaak gemakkelijk kunt herkennen. De ribbels en groeven in de schors bezorgen deze eik in de wintermaanden een prachtige aanblik.

Zomereiken kunnen tussen de 20 en 24 meter hoog worden, waardoor het perfecte schaduwbomen zijn, die je een aangename verkoeling op warme zomerdagen kunnen bezorgen.

2. Witte eik (Quercus alba)

Bij de witte eik in deze lijst zou enige verwarring kunnen ontstaan. Het betreft hier namelijk de zelfstandige witte eikenboom en niet de witte eikenfamilie. De boom is een behoorlijk trage groeier.

Na zo’n 10 jaar heeft hij nog maar een hoogte van 3 tot 5 meter bereikt. Dat lijkt misschien een redelijke prestatie, totdat je begrijpt dat de uiteindelijke grootte van dit soort eiken tussen de 15 tot 30 meter kan worden.

De witte eik heeft het in de natuur het meest naar z’n zin als hij alle ruimte krijgt om te groeien. Een jaarlijkse snoeibeurt in de wintermaanden zorgt er in de regel voor dat deze boom een lang en gezond leven zal hebben.

3. Wilgen-eik (Quercus phellos)

De bladeren van de wilgeneik zijn smal en recht van vorm. Ze lijken op wilgenbladeren en dat verklaart dan ook meteen de naam van deze boom. Net als de zojuist genoemde spineik kan een wilgen-eik tussen de 18 en 23 meter groot worden.

Het is een prima boom voor stadse omgevingen, want deze eik past zich gemakkelijk aan de omgeving aan waar hij geplant wordt. Je kunt deze boom dan ook regelmatig in het alledaagse straatbeeld aantreffen.

Wilgen-eiken worden daarnaast ook regelmatig in buffergebieden langs snelwegen geplaatst.

4. Spineik (Quercus palustris)

De spineik wordt in de regel tussen de 18 en 23 meter hoog en is tussen de 7 en 12 meter breed. De boom beschikt over een fraai dicht bladerdak en een tamelijk rechte stam. De bovenste takken van deze eik groeien naar boven, terwijl de onderste takken naar beneden hangen.

In het midden van de boom zijn de takken praktisch horizontaal. Het is een eik die je op een zonnige dag aangenaam veel schaduw biedt, ook al zal je voor optimaal comfort onder de boom wellicht eerst de onderste takken weg moeten zagen.

5. Kastanje-eik (Quercus montana)

Deze eik dankt z’n naam aan het feit dat de bladeren veel op kastanjebladeren lijken. Ze hebben een groene bovenkant en een grijze onderkant. Als de bladeren in de zomerperiode een meer bruinachtige kleur hebben, dan betekent dit dat de boom ziek is en last heeft van anthracnose.

Je kunt deze eik vooral op droge kalkgronden tegenkomen, zoals aan de Amerikaanse oostkust en in Canada. De meeste kastanje-eiken worden tussen de 18 en 22 meter hoog.

Het duurt echter een flink aantal jaren voordat de boom deze maximale hoogte heeft bereikt, want het is een behoorlijk trage groeier.

6. De kalkoeneik (Quercus laevis)

De kalkoeneik is een populaire eikensoort die vaak in parken wordt geplant. Oorspronkelijk komt deze boom uit het zuidoosten van de Verenigde Staten. Hij dankt zijn naam aan de vorm van de weelderige, diepgroene bladeren, die op de pootafdruk van een kalkoen lijken.

In tegenstelling tot veel andere soorten eikenbomen is de kalkoeneik een relatief snelle groeier. Ook op een lichte grond zonder een overdaad aan voedingsstoffen. Tijdens de wintermaanden blijven de bladeren van deze eik overigens gewoon groen.

7. Kampioenseik (Quercus rubra)

Deze sierlijk uitziende boom wordt ook wel de rode noordelijke eik genoemd. In de herfst krijgen de bladeren van de kampioenseik een rijke, diepe kleur, waardoor de boom nog meer een lust voor het oog wordt.

In de eerste tien jaar groeit deze boom tot een hoogte van zo’n 3 meter, wat voor een eik als een zeer snelle groei wordt beschouwd.

Dit verklaart ook meteen de naam van de kampioenseik. De schors van deze boom is bruin of grijsachtig en heeft een glanzend reliëf dat de hele stam bedekt.

8. Zwarte eik (Quercus velutina)

De binnenkant van de schors van de zwarte eik is geel, vandaar dat deze boom in het verleden ook wel de gele eik werd genoemd. Om het wellicht nog ingewikkelder te maken behoort deze boom tot de familie van de rode eik.

De zwarte eik kan 20 tot 25 meter hoog worden. De bladeren zijn tussen de 10 en 20 centimeter lang en hebben 5 lobben met borstelige uiteinden. De bovenkant van de bladeren zijn meestal glanzend groen van kleur, terwijl de onderkant gematteerd bruin is.

9. Japanse groenblijvende eik (Quercus acuta)

Van alle verschillende eikenbomen die in de wereld te vinden zijn is de Japanse groenblijvende eik de kleinste. Hij wordt namelijk maar tussen de 6 en 9 meter hoog en maximaal 6 meter breed. Je komt deze eik vooral tegen in warme kustgebieden in Azië.

Daarnaast kan de boom ook goed landinwaarts overleven, zolang het klimaat het hele jaar maar aangenaam blijft. De manier waarop deze eik groeit doet sterk denken aan een struik. Om die reden is het in verschillende delen in de wereld ook een populaire boom voor het creëren van erfafscheidingen.

10. Wintereik (Quercus petraea)

Deze eik is autochtoon in de Benelux en wordt gemiddeld tussen de 25 en 30 meter hoog. De naam doet het misschien niet vermoeden, maar de wintereik staat in de maand mei in bloei.

In tegenstelling tot de zomereik, die we verderop in deze lijst nog tegen zullen komen, is het blad van de wintereik meestal steviger van kwaliteit en glanzend donkergroen van kleur.

Een ander duidelijk verschil met de zomereik is dat de stam van de wintereik meestal slanker is en rechter naar boven groeit.