Monogamie onder mensen is lang niet altijd een vanzelfsprekendheid. En als we onszelf gewoon als een zoogdier zouden beschouwen, dan kunnen we gerust stellen dat we op dat gebied geen uitzonderlijk gedrag vertonen.
De overgrote meerderheid van de dieren op onze planeet doet namelijk niet aan monogame relaties. Er zijn echter uitzonderingen, die we in de onderstaande top 10 met meest monogame dieren graag met je doornemen.
Inhoudsopgave
1. Gibbons
Een gibbon is een harige apensoort die voor het leven paart. Seksueel dimorfisme, een term die verwijst naar de fysiologische verschillen tussen mannetjes en vrouwtjes, is relatief onuitgesproken.
Dit zorgt voor een hogere mate van gelijkheid tussen de geslachten. Gibbonkoppels paren niet alleen maar met elkaar, ze voeden ook gezamenlijk hun nageslacht op, besteden veel tijd aan elkaars verzorging en ondernemen met z’n tweeën tal van andere activiteiten.
In het verleden werd aangenomen dat ook echt alle gibbons monogaam waren. Recent onderzoek heeft echter uitgewezen dat er ook wel eens bedriegers tussen zitten en dat enkele gibbonstel uiteindelijk zelfs besloten om te scheiden.
2. Zwanen
Zwanen staan bij menigeen bekend om hun trouw aan elkaar. Dit maakt ze eigenlijk een zeldzaamheid onder de vogels. Die vormen in de regel geen koppels voor de rest van hun leven. Echt volledig monogaam blijken zwanen echter niet te zijn.
Sommigen hebben ook scharreltjes buiten hun eigen relatie. Desondanks blijven zwanenparen standaard voor de rest van hun leven bij elkaar.
De vele tijd en moeite die een zwaan gewoonlijk in het vinden en versieren van een geschikte (nieuwe) partner steekt is waarschijnlijk de reden dat ze gewoon eieren voor hun geld kiezen en besluiten dat het dan maar praktischer is om bij elkaar te blijven.
3. Wolven
Bij wolvenrelaties is het meestal een zaak van “tot de dood ons scheidt”. In het wild beginnen ze zich al voort te planten als ze nog maar 2 jaar oud zijn. De paren bouwen hun eigen roedel op door jaarlijks voor een nieuw nestje te zorgen.
De meeste wolven hebben geen last van voortplantingsbeperkingen op oudere leeftijd, zodat ze baby’s kunnen krijgen tot het moment dat ze sterven. Als je in het wild een eenzame wolf tegenkomt, toon dan wat sympathie voor het beest. Hij of zij is op dat moment nog vrijgezel en op zoek naar liefde.
Of hij rouwt op dat moment om zijn dode partner. In zeer uitzonderlijke gevallen zou het tenslotte ook kunnen zijn dat de wolf met zijn roedel heeft gebroken.
4. Bevers
Uit onderzoeken is gebleken dat slechts zo’n 3 procent van alle zoogdieren sociaal monogaam is. Bevers geven wat dat betreft het goed voorbeeld.
Na de paring besteden deze knaagdieren evenveel tijd aan het onderhouden van hun relaties als aan het onderhouden van hun dammen en andere bouwwerken. Zowel de mannetjes als de vrouwtjes houden zich met de opvoeding van hun jongen bezig.
Ze blijven bij elkaar tot één van hen sterft. Bevers die al een vaste partner hebben flirten weliswaar soms met andere soortgenoten, maar dat is nooit intensief genoeg voor het stel om tot een scheiding over te gaan.
5. Pijnappelskinken
De meeste reptielen nemen een monogame relatie niet zo nauw. Uitzondering hierop is de pijnappelskink, een hagedissensoort die in het zuiden van Australië leeft. Deze dieren kiezen er bewust voor om voor de rest van hun leven bij één en dezelfde partner te blijven.
Om die reden steken ze flink wat tijd en energie in het vinden van een geschikte partner. De versierpogingen kunnen soms letterlijk talloze maanden duren. Gaat de andere pijnappelskink eenmaal overstag, dan vormen ze soms voor wel 20 jaar een trouw paar met elkaar.
6. Kerkuilen
Bekijk ook: 8 Uilensoorten Die In Nederland Voorkomen
Zo’n 90 procent van de vogels is sociaal monogaam. Maar dat betekent niet automatisch dat ze ook echt volledig trouw zijn aan slechts één partner. Kerkuilen houden echter al hun eieren figuurlijk gezien in één mandje.
Mannetjes maken vrouwtjes het hof middels luid geschreeuw en door hen dode muizen te schenken. Als het vrouwtje geïmponeerd is van de verleidingskunsten van haar mannelijke tegenhanger, dan maakt ze dat kenbaar middels een kwakende geluiden. Daarmee zegt ze in feite: “Ik ben voor eeuwig de jouwe.”
7. Zeearenden
Wie wel eens een vakantieliefde heeft gehad weet dat relaties over een lange afstand vaak moeilijk in stand blijven.
Zeearenden zijn op dat gebied echter ware specialisten. Tijdens de wintermaanden en de periodes van de vogeltrek zijn het echte einzelgängers, maar op het moment dat het broedseizoen aanbreekt gaan ze gericht op zoek naar hun vaste levenspartner.
De meeste zeearenden beginnen vanaf hun 5de levensjaar te paren en zijn voor minstens 20 jaar een monogaam koppel.
8. Franse engelvissen
Laat de lief ogende naam van deze vissen je niet misleiden, want het blijken agressieve jagers te zijn. Zodra het mannetje en het vrouwtje een koppel met elkaar hebben gevormd, gaan ze op tactische wijze gezamenlijk hun prooi te lijf.
Maar ook het verdedigen van hun territorium of gewoon even chillen bij het rif doen ze vrijwel altijd in elkaars bijzijn. Met dit gedrag zijn Franse engelvissen behoorlijk uniek, aangezien monogamie onder vissen zelden voorkomt.
9. Octopussen
Octopussen zijn de intelligentste ongewervelde dieren ter wereld, die met hun 8 armen normaal gesproken alles doen om anderen op afstand te kunnen houden. Totdat ze de liefde van hun leven tegenkomen.
Dan laten ze maar wat graag hun zuignappen door de soortgenoot van het andere geslacht strelen en kussen. Lang plezier van hun relatie hebben ze echter niet, want octopussen worden in de regel niet ouder dan 1 a 2 jaar. Kortom, precies genoeg tijd om 1 keer succesvol met elkaar te kunnen paren.
10. Schistosoma mansoni-wormen
Eigenlijk is er niets romantisch aan schistosoma mansoni-wormen. Wij mensen beschouwen ze als parasitaire platwormen, die zoetwaterslakken als hun transportmiddel gebruiken om bij ons in de buurt te kunnen komen.
Lukt ze dat, dan hechten ze zich aan de menselijke huid vast en proberen ze meestal via haarzakjes in ons lichaam terecht te komen.
Daar zet de worm zijn larven af, die zich met het bloed van onze lymfklieren en longen voeden.
Als de larven groot en sterk genoeg zijn verplaatsten ze zich richting ons hart en gaan ze daar op zoek naar ‘de ware’.
Zodra een mannelijke en vrouwelijke larve elkaar gevonden hebben, koppelen ze zich aan elkaar vast en zetten ze gezamenlijk hun reis voort naar de mesenteriale aders, die het bloed uit de darmen afvoert.
Op die locatie wachten ze af tot ze geslachtsrijp zijn, waarna ze tot wel 300 eitjes per dag produceren.
