De Niagara watervallen zijn de grootste en meest bekende watervallen ter wereld. Iedereen heeft er wel eens van gehoord. Maar wat weet jij nog meer over dit indrukwekkende schouwspel van de natuur?
Hier vind je de belangrijkste eigenschappen van de Niagara watervallen. Van exacte locatie tot de hoogste drop, het aantal liter water wat er doorheen stroomt en de voor- en de nadelen voor de mens van dit natuurverschijnsel.
Inhoudsopgave
1. Waar liggen de Niagara watervallen?
De Niagara is een 56 kilometer lange rivier die zich door Noord-Amerika slingert. De rivier verbind het Eriemeer met het Ontariomeer, en vormt de natuurlijke grens tussen de Canadese provincie Ontario en de Amerikaanse staat New York.
Stroomafwaarts, zowel aan de Canadese kant als aan de Amerikaanse zijde, liggen steden die dezelfde naam dragen; Niagara Falls. Beide steden worden met elkaar verbonden door de Rainbow Bridge. Deze 440 meter lange boogbrug is in 1941 officieel in gebruik genomen.
2. Hoe zijn de Niagara watervallen ontstaan?
Toen zo’n 12.000 jaar geleden de laatste ijstijd afgelopen was en de gletsjers in een razend tempo (relatief gezien) begonnen te smelten, moest er voor dat water een nieuwe afvoer gevonden worden. Er ontstonden vijf Grote Meren: Lake Superior, Lake Huron, Lake Michigan Lake Erie en Lake Ontario. Daarom werd het water verder vervoerd naar de St.-Lawrence River, de Gulf of St.-Lawrence om vervolgens in de Atlantische Oceaan uit te stromen.
Tussen Lake Erie en Lake Ontario lag een binnentalud, met een hoogteverschil van ongeveer 100 meter. De kracht van het water duwde het grootste gedeelte van het land weg, waardoor er 5 eilandjes ontstonden. Twee van deze eilanden, Goat Island en het kleinere Luna eiland, belemmerden de stroming zo dat er 3 watervallen ontstonden die samen de Niagara Falls vormen.
3. De 2 eilanden en 3 watervallen
Goat Island (geiteneiland) ligt in het bassin van de Niagara rivier en split deze in tweeën. Aan de noordelijke zijde ligt de Canadian Falls die beter bekend staat onder de naam Horseshoe Falls, en aan de zuidelijke zijde van het eiland ligt de American Falls. In de zijde van de American Falls wordt het water weer gesplitst door een klein eilandje, Luna Island genaamd. Het water dat aan de zuidelijke kant (landinwaarts) van het Luna eiland stroomt, heet de Bridal Veil Falls.
De Horseshoe Falls
De Horseshoe Falls of Canadian Falls is het breedste gedeelte van de 3 watervallen en het meest bekende. Bijna 90% van al het aangevoerde water van de Niagara rivier passeert hier. De naam Horseshoe Falls heeft uiteraard te maken naar de vorm van deze waterval.
De Horseshoe Falls is totaal 671 meter breed. In het midden is de Horseshoe Falls maar 3 meter diep. Het water stort met een snelheid van 32 km per uur maar liefst 53 meter naar beneden. Door deze kracht is de rivier aan de voet van de waterval meer dan 56 meter diep.
Goat Island
Goat Island scheidt de Niagararivier in tweeën: de Canadian Falls en de American Falls. Het eiland is (op een heel klein stukje land met een uitkijktoren na) eigendom van Amerika en onbewoond.
Goat Island is met twee bruggen verbonden aan het vasteland van Amerika:1 voetbrug en een brug voor het verkeer wat vanaf het eiland beide watervallen wil bewonderen.
De American Falls
Slechts 10% van het water uit de Niagara rivier uit het Erie Lake stroomt over de American Falls. Dit gedeelte van de waterval is 290 meter lang en slecht een halve meter diep. Het water valt 21 meter naar beneden en komt terecht op een stapel rotsen die daar in 1954 terecht zijn gekomen als gevolg van een aardverschuiving.
Luna Island
Het 20 meter brede Luna Island werkt als een natuurlijke dam. Aan de ene zijde stort het water van de Niagara rivier als de American Falls naar beneden, aan de andere als Bridal Veil Falls. Het eilandje is met een houten brug voor voetgangers aan het vasteland verbonden en een geliefde locatie voor toeristen en pas getrouwde New Yorkers om foto’s te schieten.
De Bridal Veil Falls
De Bridal Veil Falls is slechts 17 meter breed. Het water valt 25 meter naar beneden. , gemeten tot aan de rotsblokken onderaan de watervallen. Aan de voet van de watervallen ligt, 31 meter onder de top van de Maid of The Mist Pool. Het totale verval bedraagt 55 meter.
4. De Drooglegging van de Amerikaanse Niagara Falls
Onderaan de American Falls en de Bridal Veil Falls ligt een grote berg rotsblokken die in de loop van de jaren afgebrokkeld zijn. Gedurende de jaren 60 werd deze zijde van de Niagara Falls voor geologisch onderzoek volledig drooggelegd.
Men wilde onderzoeken of ze de rotsblokken konden weghalen om ze een grotere val te creëren, en meer stroom om te wekken. Al snel bleek dat het verwijderen van rotsblokken het Luna eiland in gevaar zou brengen en de hele waterval zou kunnen instorten. Daarom werd besloten de voet van de waterval aan deze zijde met beton te versterken. Dit kun je goed zien op het Luna eiland.
5. De Canadese Mythe en de naam Niagara Falls
Voordat de ontdekkingsreizigers uit Europa Amerika en Canada ontdekt hadden en in bezit namen werd de streek van de Niagara Falls bewoond door het Iroquois-volk.
Zij noemden de plaats van de watervallen Onguiaahra, wat “de donderende waterstraat’ betekent. De plaats waar het water in de diepte verdween was voor hun de plaats waar de Goden leefden.
Het jonge Irouois meisje Lelawala was door haar familie uitgehuwelijkt aan één van de ouderlingen van het dorp. Toen ze op het moment van de huwelijksvoltrekking weigerde met deze belangrijke man te trouwen werd ze uit het dorp verbannen.
Overmand door verdriet en wanhoop stapte ze in één van de kano’s die in de rivier lag die langs hun dorp leidde. Na een tijdje met de stroom mee te hebben gedreven hoorde ze tot haar grote schik dat ze vlak bij het donderende water terecht was gekomen. Ze besloot de Goden om raad te vragen en ging ze in haar kano staan. na de laatste bocht genomen te hebben zag ze de mist van de waterval waar volgens de legenden de Dondergoden woonden, en dat is het laatste wat er van Lelawala is vernomen.
Tenminste, tot eeuwen later de Europese kolonisten de schim van een jonge inheemse vrouw meenden te zien in de waterdampen van de waterval. De Spaans-Nederlandse priester Louis Hennepin (geboren in 1680) was de eerste blanke die de waterval zag en beschreef. De Iroquois waren toen allang vertrokken, maar het verhaal van Lelawala deed nog steeds de ronde. De Iroquois naam Onguiaahra werd door de Europeanen tot Niagara verbasterd en veel mensen zien de geest van Lelawala nog steeds door de mist van de waterval dwalen.
6. De economische waarde van de watervallen
De Niagara Watervallen trekken per jaar miljoenen bezoekers. Maar behalve het inkomen wat hieruit gegenereerd wordt is er nog een veel belangrijkere bron van inkomsten: het winnen van energie door waterbeweging. De elektriciteitsopwekking gebeurd door de hoeveelheid water die over de rand valt met sluizen en dammen te regelen. Aan de Amerikaanse kant staat de Robert Moses-centrale, en aan de Canadese kant de Sir Adam Beck-waterkrachtcentrales.
De scheepvaart op de Grote Meren wordt om de waterval heen geleid door het 43 kilometer lange Wellandkanaal aan de Canadese zijde. Het allereerste kanaal werd in 1829 voor schepen geopend. Vandaag de dag wordt er 30 miljoen ton aan goederen door het kanaal vervoerd.
